Kitap hakkında: 2012 / Kitap “Vovka ve Ben Gibi. Bir Yazın Hikayesi”, devam ediyormuş gibi görünmeyen ilk üç hikayenin kaynaklarından birinde internette yayınlanmasından sonra doğdu: “Vovka ve ben tuvalet canavarını nasıl yendik”, “Vovka ve ben nasıl devam ettik” bir yürüyüş” ve “Vovka'ya nasıl davrandım?” Bir süre sonra bir arkadaşımdan bir mesaj aldım: “Oku, gülüyordum.” Bağlantıyı takip ettim ve hikayeme ulaştım, ilgimi çekti ve Vovka'dan daha fazla söz etmek için internete baktım. Birkaç gün içinde bu hikayelerin onlarca site tarafından yeniden yayınlandığı ortaya çıktı. Yüzlerce yorum ve bir soru - devamını nereden okuyabilirim? Ve bu çocukların gelecekteki yaşamları konusunda büyük bir sorumluluk taşıdığımı fark ettim. Gücümü topladım ve yazmaya oturdum. Kitap kolaydı çünkü hikayenin ana kısmı hafızamdan aniden fırladı. Benim köyümü ve çocukluğumu anlattım. Doğal olarak hikayeye biraz da kurgu ekledim. Aksi halde nasıl?